Ünlü Osmanlı Türk seyyahı Evliya Çelebi’nin 1662 yılında gezdiği Kuzey Arnavutluk ve Karadağ hakkında seyahatnamesinde yazdıkları…
TİRAN
Krrab dağ meralarını büyük zorluklarla geçtik ve nihayet 9 saat sonra Tiran kasabasına vardık. Tiran, geniş bir düzlükte bulunuyor ve Ohrid sancağına bağlı bir voyvoda tarafından yönetiliyor. Kasabada pek çok cami, han, hamam, çarşı, bağ ve bahçelere sahip. Tüm kamu binalarının çatıları tamamen kiremitli ve muhteşem yapılar.
Buradan Mati nehrini at sırtında geçtik ve batıya doğru yola devam ettik ve yine Ohri topraklarında bulunan Omoras köyüne ulaştık.
Omoras Köyü, üzüm bağları ve bahçelerle çevrili, 300 hane, cami, han ve hamam ile bir kasaba büyüklüğünde müreffeh bir köy.
Omoras Köyü’nden sonra 9 saat boyunca ilerledik ve Lezha kalesine vardık.
Lezha
Arnavutça’da Les (Lezhë) olarak adlandırılan eski Lezha kalesine gittik. Fatih Sultan Mehmed, 1478’de İşkodra’da ilerlerken, Venediklilerden güçlükle Lezha’yı ele geçirdiği için “Bu kale bir aslan (leys) gibidir” dedi. Savaştan sonra Aslan Kalesi (Kale-yi Leys) olarak adlandırıldı. Ancak ismi daha sonra yavaş yavaş Leys (Aslan) isminden Leş’e (‘Ceset’) dönüştü.
Rumeli eyaletindeki Dukagin (Dukagjin) sancağının bir parçasıdır ve bir voyvoda tarafından yönetilir. Çeşitli yöneticileri, garnizon askerleriyle birlikte bir kale bekçisine sahiptir.
Kare şeklindeki Lezha kalesi, Venedikliler tarafından inşa edilmiştir ve Drin kıyılarının üzerindeki bir burnun üzerinde yer almaktadır. Küçük surları ustaca biçimlendirilmişti ancak kale Venedik Frenklerinin sınırında olmasına rağmen iyi durumda değildi.
Bu kasabadaki tüm Arnavut korsanları, Venedik toprakları ve İspanyol Puglia kıyılarına gemileriyle gidip oradan elde ettikleri ganimetleri ve kâfir esirleri ile diri ya da ölü alarak Lezha kalesine dönüyorlardı.
Lezha’da camiler, medreseler, tekkeler, okullar, hanlar, hamamlar ve dükkan olmak üzere pek çok yapı var. Üzüm bağları ve bahçelerle çevrili, kiremit çatılı toplam 4 gözlem evi bulunmaktadır. Kalenin içinde çok az ev var fakat çok sayıda asker, cephane deposu, muhteşem uzun menzilli vurma silahları ve bir askeri bando var.
İŞKODRA – BUŞATİ KASABASI
Bu şirin kasabaya büyük bir geçitle girdik ve Mehmed Paşa’nın sarayına doğru ilerledik. Biraz dinlendikten ve görkemli bir yemekten sonra, bu cennet gibi saraydaki odalarımız gösterdiler. Sonra kasabayı ziyaret etmek için yola çıktık.
Buşati, Drin nehrinin kıyıları boyunca hoş ve verimli bir düzlükte yer almaktadır. Ova, bahçelerle doludur ve her cennet bahçesi gibi tatlı ve hoştur.
Kasabada, yarısı kiremit, yarısı arduvaz kaplı iki katlı 800 taş ev var. Bunların en büyüğü, Fatih Sultan Mehmed zamanında yaşamış olan atalarından Koca Yusuf Bey’den miras kalan Yusuf Zade Bey’in sarayıdır. Birçok odası, salonu, mutfağı, kileri ve hizmetkarları olan çok katlı çok katlı bir imparatorluk sarayıdır.
Kasabada ayrıca geniş bir cemaat camisi vardır. Yusuf Zade Bey’in bahşettiği ibadethane, medrese, yürekleri ısıtan hamam, güzel bir han ve 50 görkemli dükkan bulunmaktadır.
Kasabada keyifli bir gezinti yaptıktan sonra, Yusuf Zade Bey’in, Melek Ahmed Bey Paşa’ya olan yükümlülüklerini yerine getirmek için çok zamana ihtiyacı olacağını fark ederek, kendimizi vakit kaybetmek istemeyerek ondan ayrıldık ve yola çıktık. Bey, bize eşlik eden yirmi silahlı Arnavut piyade gönderdi.
Kotor Dağı ve Karadağ’a yolculuk . Bana yolculuk için para ve ziyaret edeceğimiz her kale komutanı için bir mektup verdi.
İşkodra’dan (Shkodra) ayrıldık ve dağlık arazide batıya doğru yolculuk yaptık…
PODGORICA (Podgoritsa)
En sonunda, uç sınırdaki Podgorica’nın acımasız kalesine vardık. Kale, 1488 yılında Fatih Sultan Mehmed tarafından yaptırılmıştır. Taşlık bir alanda, dörtgen, sağlam bir taş yapıdır. Kuleleri, surları, tırtıklı siperleri, tek bir kapısı ve kayalıklardan oyulmuş bir hendeği vardır.
İçerideki garnizon birliğinde 700 kale muhafızı var. Hepsi çıplak kafalı, yalınayak ve cesur savaşçılar!
Onlar cihat yapan, Kotorlu kafirlerle gece gündüz savaşan gazilerdir. Kıyı bölgesi ve iklimi ılıman olduğu için bu savaşçılar çınar ağaçları kadar uzun, kafaları Adana kabakları kadar büyük, üst kolları tohumlarla dolu kabak kadar kalın ve göğüsleri imparatorluk davulu gibi şişkindi.
Kocaman vücutlarına rağmen çok sağlam ve çeviktirler. Bağdat ceylanları gibi silahlarıyla uçurumdan uçuruma doğru fırlarlar. “En güzel elbise kısadır” hadisinde söylendiği gibi, elbiseleri o kadar hafiftir ki, sanki o devasa bedenlerin üzerinde hiç giysi yokmuş gibidir.
Ayaklarında dar, ham deri sandaletler giyerler ve göğüslerini açık bırakırlar. Çoğu, gömleğin ne olduğunu bilmiyor, bunun yerine göğüslerini ve omuzlarını açıkta bırakan kısa ve dar bir keçe ceket giyiyor.
Başlarına ise, neredeyse bir fincan büyülüğünde bir takke takıyorlar. O kocaman kafanın üstünde o küçük siyah takkeler doğrusu biraz tuhaf kaçıyor
Podgorica, İşkodra sancağından bir Subaşı tarafından yönetiliyor ve kadılar dışında başka yetkili bulunmuyor.
Kalenin içinde 300 küçük ev, Fatih Sultan Mehmed’in bir camisi, tahıl deposu, topçu depoları ve su sarnıçları var. Hanlar, medreseler, hamamlar veya kapalı pazarlar gibi başka kamu binası yok.
Bir ateşkes bayrağı altına girip Kotor’un Venedik kalesini gezmeyi planlamıştım, ancak garnizon askerleri Kotor ile ateşkesin bozulduğunu iddia ederek buna izin vermedi. Bu yüzden bu planımı bıraktım, Allah’ın izniyle Kotor fethedildiğinde orada olacağımı umarak yola Podgorica’nın yarım saat kuzeyindeki yüksek bir tepenin zirvesine tırmandım. Oradan Kotor kalesine bir göz attım.
Dağların yarısına Karadağ, diğer yarısına Kelmendi denir. 47.000 kafir Arnavut silahşöre ev sahipliği yapıyor. Eskiden İşkodra’ya tabiydiler, ancak Girit’teki savaştan beri Venedik tarafına geçtiler ve Candia kalesine yardım etmek için ayrıldılar. Bu Kelmendi Burnu’nda, Venedikliler tarafından yönetilen yedi kale var. Deniz komutanları Frank (Venedikli) iken, garnizon askerlerinin hepsi Arnavut Hristiyan askerlerdir.
Budva Kalesi
Keyifli dağ gezilerinin ardından, Podgorica’dan tamamen silahlı olarak güney yönünde taşlı bir zeminde yola çıktık ve Budva kalesine vardık.
Bu kale, en başından beri Venedik Franklarının elindeydi. Deniz kenarında, kare şeklinde zarif küçük beyaz bir taş kaledir. Askerlerimizi gördüklerinden toplarından uyarı atışı yaptılar ve burçlardan birinin üzerindeki bir gemi direğinin ucuna bir sancak astılar. Bir anda tüm gözetleme kulelerinde ateşler yakıldı ve Samanyolu gibi duman yükseldi. Bir grup silahlı yağmacı olduğumuzu varsayarak, her kuleden birbirlerine uyarı ateşi açmaya başladılar. Yine de Budva kalesini korkusuzca geçtik.
Bar
Kayalık Ateş Vadisi, Bar’ın zaptedilemez kalesi. Puglia kralları tarafından inşa edilmiş ve başlangıçta İspanya Krallığı tarafından yönetilmiştir. Daha sonra Orhan Gazi döneminde Venedikliler tarafından ele geçirildi. Fatih Sultan Mehmed 1478 yılında Bar’a girdi.
İşkodra sancağında bir voyvoda tarafından yönetiliyor ve burada bulunan askerlerin hepsi, Puglia topraklarını, Calabria, İspanya kıyılarını ve Venedik kalelerini yağmalamak için sürekli olarak denizde fırkateynleriyle yelken açan görkemli silahlı ve cesur Arnavut gazileridir. Kelmendi ve Karadağ’ın birliklerini kılıçtan geçirdiler ve sağ salim Bar’a döndüler.
Bar Kalesi, Venedik Körfezi (Adriyatik Denizi) kıyısında, iyi inşa edilmiş, kare şeklinde bir taş kaledir. İçeride garnizon birliklerinin evleri, kiremit veya arduvaz çatılı, ancak bahçesiz. Fatih Sultan Mehmed’e ait bir cami, bir okul, bir medrese, bir mescit, bir tahıl deposu, bir cephanelik, su sarnıçları, devasa toplar, kapılar, bir askeri bando kulesi ve bir hendek vardır.
ULCINJ (ÜLGÜN)
Ülgün’ün (Ulcinj) gül rengi (gülgun) Ulçin Kalesi, İspanyol kafirler tarafından inşa edildi. Baş kardinallerine imparatorluğun armağanıydı. Venedikliler daha sonra bir hile ile işi devraldı. 1478 ‘de anahtarlarını Fatih Sultan Mehmed’in veziri Ahmed Paşa Hercegolli’ye teslim ettiler. Şu anda bir voyvoda tarafından yönetiliyor ve 150 akçe maaşlı bir kadıya sahip.
Taştan yapılmış kale altıgen şeklindedir ve Venedik Körfezi kıyısında yer almaktadır. Kuleler, surlar, tırtıklı mazgallar, mazgallar, boşluklar ve hendeklerle bakımlıdır ve süslenmiştir ve tüm önemli malzemelerle donatılmıştır.
İçeride Fatih Sultan Mehmed’in camisi, garnizon birlikleri için küçük evler, tahıl ambarları, cephaneler, su sarnıçları ve devasa uzun menzilli toplar var. Kale muhafızı, kapının önündeki bir sundurmada yaşıyor ve 700 Arnavut gazisi, garnizon birlikleri, cesur savaşçılarla birlikte nöbet tutuyor.
Kale, deniz kıyısında yer aldığı için limanda 20 gemi bulunuyor. Buradaki ve diğer kasabalardaki Arnavutlar, gemileri alıp kâfir topraklarını yağmalayarak yakıp yok ediyor. Sonra elde ettikleri ganimet ve seçkin esirlerle Ulcinj’e dönüyorlar. Elde ettikleri ganimetin onda birini sancak beyine veriyor.
Ben oradayken, 7 firkateyn Puglia’nın kâfir topraklarından yeni dönmüştü ve Yusuf Beyzade 21.000 kuruş ve 17 köle olmak üzere ganimetin onda birini aldı. Bu parayla Melek Ahmed Paşa’ya olan borcunu ödedi.
DÖNÜŞ
Buradan İşkodra’ya ve oradan Paşa’nın konuğu olarak bir gece geçirdiğimiz Bushati kasabasına döndük. Yusuf Bey Zade, Melek Ahmed Paşa’ya olan yükümlülüklerini yerine getirmek için bana 13.000 kuruşluk misk kokulu Venedik altın sikkelerini verdi. İşlem yasal bir belgeye kaydedildi ve ben Bey’e resmi bir makbuz verdim. Bana Melek Ahmed Paşa’ya hediye olarak 3 Frenk köle çocuğu, 20 altın kasalı saat, 1 set inci tespih, 40 rulo brokar, 40 rulo Ceneviz kadife ve mücevherli mercan saplı 1 hançer verdi.
Bunlar da Melek Ahmed Paşa’nın mektubunda kayıtlıydı. Bana 300 Venedik altın sikkesi, Bihzad adında bir İspanyol köle, bir at ve bir kılıç verdi ve maiyetimin ve kölelerimin her birine 10 altın ve bir boy kumaş verdi.
Ertesi gün Mut Kalesine doğru yol aldık
Mut Kalesi
Mut Kalesi, İspanya kralları tarafından yaptırılmış 1478 yılında Fatih Sultan Mehmed tarafından Venedikli kafirlerden alınmıştır. İdari olarak, İşkodra sancağına aittir ve bir kadı yardımcısının makamıdır. Mut, Ishëm nehrinin kıyısında yer almaktadır. Kare planlı ve dört kuleli eski bir taş yapıdır.
Yılda bir kez, kalenin altından akan Ishëm nehrinde çok sayıda balık belirir. Tüccarlar bu balıkları tuzlar ve Avrupa’ya ihraç eder. Balıklar o kadar lezzetlidir ki, bazı yerel Yunan tarihçiler bu kaleye ‘Balık Evi’ adını vermişlerdir. Eski zamanlarda burada güçlü bir kale olduğu söyleniyordu.
Kalenin tek bir kapısı vardır. Garnizon askerleri için çatılı ama bahçesiz küçük evler, Fatih Sultan Mehmed adına yapılmış bir cami, tahıl ambarları, cephane mahzenleri ve çok sayıda top var.
Muhafız, kalenin hükümdarıdır (hakim) ve voyvoda ise komuta subayıdır. Yaklaşık 200 adam var, hepsi cesur Arnavut gazileri ve yabancılara karşı çok misafirperverdirler. Ne zaman bir gezgin ortaya çıkarsa, onları evlerinde asil bir şekilde ağırlıyorlar.
Mallar ucuz ve bol miktarda bulunur. Ünlü balıkların yanı sıra üzüm bağları, meyve bahçeleri ve bakımlı bahçeler var. Ilıman iklim nedeniyle, genç erkekler ve kızlar çok güzel. Mut kalesi ismiyle, Anadolu’da Silifke sancağında bulunan Mut’un bir kale daha var.
Buradan doğuya doğru yola çıktık Yeni Kale’ye vardık.
YENİ KALE
Yeni Kale, 1478 tarihinde Fatih Sultan Mehmed tarafından yaptırılmıştır. Rumeli eyaletinde Dukagjin (Dukagin) sancağında yer alır ve bir subay bir de yardımcısı vardır. Başka yöneticileri yoktur.
Kale, taştan yapılmıştır ve bir dağın eteğinde yer alır. Kalede bir yönetici muhafız ve 10 garnizon asker ve çok sayıda pirinç namludan doldurma top vardır.
Buradan yola çıktık ve Dukagjin sancağına ait Kaplıcalar Köyü’ne vardık.
Kaplıcalar Köyü
Kaplıcalar Köyü, 1.000 evi, 1.000 seçkin Arnavut silahşörü, bir cemaat camisi, bir han ve 5 veya 10 dükkânıyla küçük bir kasabadır.
Yakova Dukagin
Buradan devam ederek Yakova Dukagin sancağına vardık. Bu Yakova Kosova’daki değil Dukagin sancağına bağlı, aynı isimli bir yer. Bu kasaba, güzel bahçeleriyle hepsi taştan yapılmış 2.000 evden oluşan güzel bir kasabadır. Voyvoda tarafından yönetiliyor ve 150 akçe maaşlı bir kadısı var.
Kamu binaları geniş bir düzlük üzerinde yer almaktadır. Zengin süslü iki cemaat camisi, birkaç ibadethane; bisküvi ve cephanelerle dolu olan kurşun çatılı bazı hanlar; keyifli bir hamam; ve bülbül yuvaları gibi yaklaşık 300 dükkan bulunmaktadır.
Kaynak: Evliya Çelebi , Leiden 2000, s. 27-57. Osmanlı Türkçesinden Robert Elsie ve Robert Dankoff tarafından çevrilmiştir. Arnavut.Com tarafından Türkçe’ye çevrilmiştir.
Kapak resim: Jean-Léon Gérôme
